Techniki zabiegów (opis 5 -10 najbardziej popularnych metod)

Nietrzymanie moczu jest schorzeniem, które może być leczone zarówno w sposób zachowawczy, jak i inwazyjny. Wiele zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz nasilenia objawów. Zalecane przez lekarza specjalistę techniki zabiegów różnią się w zależności od rodzaju schorzenia.

* W wysiłkowym nietrzymaniu moczu typu anatomicznego operacje mają na celu przywrócenie prawidłowego położenia cewki moczowej i pęcherza oraz ich ustabilizowanie.

Zabiegi mogą polegać np. na załonowym podwieszeniu szyi pęcherza – czyli przyłączenie chirurgiczne tkanek sklepienia pochwy do więzadeł nad spojeniem łonowym (tzw. metoda Burcha); kolposuspencji techniką laparoskopową. Ze względu na nikłą skuteczność praktycznie nie stosuje się już w tej postaci schorzenia: wzmocnienia przedniej ściany pochwy, czy przezpochwowego podwieszenia szyi pęcherza. Operacje pętlowe stanowią technikę uniwersalną, charakteryzują się też wysoką skutecznością (choć niestety także sporym ryzykiem powikłań – w tym utrudnieniem oddawania moczu). Można je stosować w różnych postaciach wysiłkowego NTM. Polegają na wytworzeniu podparcia dla szyi pęcherza i cewki moczowej. W tym celu wprowadza się pod szyją pęcherza (lub pod środkowy odcinek cewki moczowej – jak w metodzie TOT) specjalny pasek o grubości do 2 cm (pasek ów może być zarówno wykonany z syntetycznych jak i naturalnych materiałów). Dojście operacyjne może być: załonowe (w metodzie TVT), przezpochwowe lub łączone.

* W przypadku, kiedy źródłem problemu w NTM jest niesprawność zwieraczy, również można zdecydować się na operacje pętlowe (TVT lub TOT), a także na implanty bądź wstrzyknięcia mające za zadanie uszczelnić cewkę i szyję pęcherza. Do iniekcji stosuje się m.in. kolagen, tłuszcz własny, teflon, na bazie kwasu hialuronowego. Implanty mogą być natomiast wykonane z silikonu czy z mikrobalonów. Metoda ta nie gwarantuje pełnego wyleczenia, ale może znacząco zmniejszyć objawy. Jeszcze innym rozwiązaniem jest sztuczny zwieracz. Ta metoda jest jednak bardzo kosztowna w porównaniu do innych rodzajów terapii. Syntetyczny zwieracz nie jest wszczepiony raz na zawsze – jego części wymagają wymiany raz na kilka lat.

* Zabiegi stosowane w NTM z naglącym parciem są rzadko spotykane. Na ogół polegają na operacyjnym powiększeniu pęcherza ( m.in. przez przecięcie warstwy mięśniowej pęcherza lub wykorzystując fragment jelita), lub odcięciu moczowodów od pęcherza i wszczepieniu ich do skóry (tzw. nadpęcherzowe odprowadzenie moczu stosowane, gdy mocz nie dociera do pęcherza).

* W nietrzymaniu moczu z przepełnienia leczenie operacyjne stanowi konieczność. Na ogół tę postać schorzenia powoduje przeszkoda podpęcherzowa którą należy usunąć (u mężczyzn często ma to związek z przerostem prostaty a u kobiet z powikłaniami po innych zabiegach ginekologicznych).

http://www.uroconti.pl/